یکی از مسائل مبتلا به در پرونده‌های قضایی با موضوع تعیین دیه، تعیین دیه شکستگی توام با سیاه‌شدگی دندان است. در تراث فقهی و همچنین قانون مجازات اسلامی مقرره خاصی درباره تعیین دیه شکستگی توامان با سیاه‌شدگی بیان نشده است. همین امر سبب شده که در رویه قضایی و اظهار نظر پزشکی قانونی آرا و دیدگاه‌های متفاوتی ابراز شود. با استناد به ماده ۶۱۹ قانون مجازات اسلامی تنها دیه سیاه‌شدگی دندان تعیین شود و نسبت به شکستگی دندان دیه‌ای مقرر نمی‌کند که با موازین فقهی و حقوقی همخوانی ندارد و این امر باعث تضییع حقوق بزه‌دیدگان است. بنابراین ضروری است این مسئله از حیث فقهی و حقوقی مورد بررسی قرار گیرد. نوآوری مطالعه حاضر در این است که با واکاوی و بازپژوهی مبانی و ادله فقهی حقوقی، ضمن نقد رویه موجود، دیدگاه جدیدی درخصوص مسئله مورد بحث مطرح می‌کند. دیدگاهی که در راستای حفظ حقوق حداکثری بزه‌دیدگان است و به عدالت کیفری نزدیک‌تر است.