مقدمه: خودکشی از مشکلات پزشکی واجتماعی جهان است. ارتکاب به خودکشی در زنان چهار برابر مردان است. در برخی مطالعات  اشتغال به عنوان عامل محافظتی در برابر خودکشی ذکر شده است. لذا این مطالعه جهت بررسی مقایسه ای برخی عوامل مرتبط با خودکشی درمیان خانمهای خانه دار و شاغل اقدام کننده به خودکشی انجام گرفت.

روش اجرا: مطالعه توصیفی – تحلیلی و مقطعی در بخش مسمومین و بیمارستان سوانح سوختگی روی۶۰۰ خانم ۶۰ – ۱۸ ساله و در سال۱۳۸۹ انجام شد. روش نمونه گیری ساده – غیراحتمالی – متوالی بوده و ابزار مطالعه جمع آوری اطلاعات در دو پرسشنامه بود. جهت آنالیز  آماری از آزمون Chi-square و نرم افزار SPSS  نسخه ی ۱۸ استفاده شد.

یافته ها: در این مطالعه ۵_/۸۵% خانم‌ها خانه‌دار بودند. در هر دو گروه خانم­های شاغل و خانه دار اکثریت بیماران در سنین ۲۵ – ۱۸ سال (به ترتیب ۶۰ و %۶۳_/۶)، متاهل (۶۱ و۳ _/۵۶%)، بدون وجود اعتقادات مذهبی عملی (۵۹/۸ و۶۰%) و با سطح تحصیلات دپیلم (۶۶ و۶ _/۵۶%) بودند.

نتیجه گیری: سابقه مثبت خودکشی قبلی در خانم­های شاغل و خانه دار به ترتیب (۵_/ ۳۴و ۳۸_/۳۹%) و  سابقه بیماری روانی ثابت شده (۳۲_/۲ و۴ _/۳۹%) بوده است. بین ساعات کاری خانم‌های شاغل و ادام کننده به خودکشی ارتباط قابل ملاحظه ای وجود دارد و کاهش ساعات کاری خانم­های شاغل شاید باعث کاهش میزان خودکشی گردد. اشتغال اگر چه اثر محافظتی در ارتکاب به خودکشی دارد ولی در صورت وجود مشکلات خانوادگی، داشتن شغل نمی‌تواند این مشکل را جبران نماید