زمینه و هدف: واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) یکی از مهم­ترین ابزارهای تشخیصی ملکولی مدرن می­باشد که ما را قادر می­سازد تا به بررسی ابعاد مختلف ملکولی یک یاخته بپردازیم. از اصلی­ترین اجزاء آزمون واکنش زنجیره ای پلیمراز، DNA می­باشد که با استفاده از آن و تکثیر بخش­های اختصاصی آن قادر خواهیم بود تا ابعاد مختلف حیاتی یک یاخته را مورد بررسی قرار دهیم. در این مطالعه ما با استفاده از بررسی گروهی از نمونه­های باستانی متعلق به 3600 سال پیش شامل نمونه­های استخوان و دندان باستانی کشف شده در منطقه بهشهر استان مازنداران، به بررسی و بهینه سازی روش استخراج DNA پرداختیم تا بتوانیم با کسب حداکثر ژنوم استخراج شده سالم به بررسی های بالینی و ژنومی بر روی آن ها بپردازیم.

روش بررسی: در این مطالعه با استفاده از پروتکل تخلیصی قبل از استخراج و حذف مهارکننده­های واکنش زنجیره ای پلیمرازو سپس استخراج با استفاده از ذرات سیلیکا بید به بررسی نتایج  استفاده از این روش بهینه شده پرداختیم.

یافته­ها: نتایج استخراج DNA در نمونه های مورد مطالعه در مطالعه حاضر به ترتیب 37ng/µl ، 25ng/µl، 7ng/µl ، 32ng/µl ، 18ng/µl ، 42ng/µl بودند که در 67% موارد دارای خلوص عالی و میزان جذب نوری 8_/1 بودند. همچنین ژنوم استخراج شده در این مطالعه جهت بررسی های ژنومیک واکنش زنجیره ای پلیمراز مورد استفاده قرار گرفتند که در تمامی نمونه ها نتایج قابل قبولی را ارائه نمودند.

نتیجه­گیری: نتایج حاصل نشان از استخراج مناسب و خالص و قابلیت استفاده از این ژنوم در مطالعات ژنومی می داد. لذا این روش برای استخراج از انواع نمونه های استخوانی، دندانی و غیره که بافت قابل استخراج به سادگی در دسترس نمی باشد توصیه می گردد.