زمینه و هدف: خطاهای مامایی با مشکلات متعددی برای مادر و جنین همراه می­باشد و می­ تواند منجر به عواقب مرگ­ باری شود، لذا شناسایی عوامل مرتبط با این خطاها ارزش ویژه­ ای دارد. این مطالعه با هدف شناسایی عوامل سازمانی به وجود آورنده خطا از دیدگاه ماماهای شاغل در بیمارستان­ های آموزشی و مراکز بهداشتی درمانی شهر تهران انجام شد.

روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی بر روی 252 مامای شاغل در مراکز بهداشتی درمانی و بیمارستان­ های آموزشی  وابسته به دانشگاه­ های شهید بهشتی، تهران و ایران انجام شد. جمع آوری اطلاعات از طریق پرسش­ نامه محقق ساخته بود که روایی صوری و محتوای آن با محاسبه شاخص­ هایCVR  و CVI تعیین شد. پایایی ابزار نیز با روش آزمون بازآزمون و نیز محاسبه آلفای کرونباخ مورد تائید قرار گرفت. جهت تجزیه تحلیل اطلاعات از نرم افزار آماری SPSS.V.16  استفاده شد.

یافته­ ها: 69/8 از ماماها و یا همکارانشان دارای سابقه خطاهای مامایی بودند. 82/9 درصد از ماماها و یا همکارانشان معتقد بودند که خطای رخ ­داده، گزارش و 69/8 درصد معتقد بودند که فرم گزارش خطا تکمیل می­شود. عوامل سازمانی اولویت دار در خطاهای مامایی شامل : بار کاری زیاد، عوامل استرس زای شغلی و عدم توجه به امنیت روانی ماماها، از دیدگاه ماماهای شاغل در بیمارستان­ ها و مراکز بهداشتی بودند. نمره عوامل سازمانی، تفاوت معناداری را در دو گروه نشان نداد.

نتیجه گیری: به نظر می­رسد برنامه ­ریزی مناسب­ تر و تلاش در جهت بهبود عوامل سازمانی می­تواند تا حد قابل توجهی در راستای کاهش رخ ­داد خطاهای مامایی اثر بخش باشد.