1- کارشناس روانشناسی سازمان پزشکی قانونی خراسان رضوی، مشهد، ایران ، zr.erfanian@yahoo.com 2- مرکز تحقیقات پزشکی قانونی، سازمان پزشکی قانونی ایران، تهران، ایران 3- کارشناس روانپزشکی سازمان پزشکی قانونی خراسان رضوی، مشهد، ایران
چکیده: (1799 مشاهده)
مقدمه: مساله تمارض و فریبکاری یکی از مهم‌ترین مسائل مورد بررسی در روانپزشکی قانونی است. به همین دلیلی هدف اصلی این مطالعه بررسی شیوع تمارض در مراجعه‌کنندگان به بخش روانپزشکی پزشکی قانونی خراسان رضوی در سال‌های ۱۳۹۵ و ۱۳۹۶ است. روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی طی فروردین سال ۱۳۹۵ تا تابستان۱۳۹۶ افرادی که از سوی مرجع قضایی به بخش روانپزشکی پزشکی قانونی مشهد معرفی شده بودند بر اساس معیارهای اختلالات روانیDSM-۵ توسط متخصصان روانپزشکی مورد ارزیابی اولیه قرار گرفتند. سپس با استفاده از تست ارزیابی تمارض (M-FAST) درصورت تایید تمارض وارد مطالعه می‌شدند. روش تحقیق از نوع مقطعی–توصیفی بود. پس از جمع‌آوری پرسشنامه‌ها اطلاعات توسط نرم‌افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: باتوجه به نتایج این پژوهش ۴۲ مورد از افراد مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سنی ۱۲/۳۵۵ ± ۳۵/۲۱ و سطح تحصیلات پایین و ابتدایی (۴/۲۹درصد) بی‌سواد (۵/۲۳درصد) و بیکار (۴۸.۶درصد) بودند. بیشترین تمارض در حیطه اختلال شناختی ۷۵درصد و بعد از آن اختلال ادراکی ۷۵درصد بود. بالاترین میزان علت مراجعه برای اخذ غرامت و دیه (۳۰.۶درصد) بوده است. در این مطالعه ارتباط معناداری بین علت مراجعه متمارضان با مقدار ۰۰۲/۰=P، شغل مراجعان با مقدار ۰۰/۰=P، و تحصیلات با مقدار ۰۰/۰=P و تمارض وجود داشت. نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش نشان داد که تبعات ناشی از سطح تحصیلات پایین و به دنبال آن بیکاری را می‌توان به عنوان یکی از فاکتورهای مؤثر و زمینه‌ساز بروز تمارض به‌منظور کسب منفعت مالی و قضایی دانست.
Erfanian Talee Noughan Z, Hejazi S A, Fotovat A, Hamzeh M. Prevalence Assessment of Psychological Phenomena by Malinger Clients who Referred to the Forensic Psychiatry Department of Khorasan Razavi, Iran. Iran J Forensic Med 2021; 27 (1) :59-68 URL: http://sjfm.ir/article-1-1007-fa.html
عرفانیان طالعی نوغان زهرا، حجازی سیدآریا، فتوت اکرم، حمزه مهدیس. بررسی شیوع علائم روانی تقلید شده توسط متمارضان مراجعه‌کننده به بخش روانپزشکی پزشکی قانونی خراسان رضوی. مجله پزشکی قانونی ایران. 1400; 27 (1) :59-68
