1- مرکز مطالعات فقه پزشکی قانونی، سازمان پزشکی قانونی کشور، تهران، ایران ، tahazargariyan93@gmail.com 2- گروه حقوق جزا و جرم‌شناسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
چکیده: (4806 مشاهده)
مقدمه: گزارش پروندههای جزایی در حوزه جراحات بیانگر سئوالات و ابهامات فراوان کارشناسان قضایی و پزشکی قانونی پیرامون جراحت جائفه است. سرچشمه ابهامات موجود درباره جائفه به تعریف ماهیت جائفه در قانون باز میگردد. محل جائفه در بدن، ویژگیهای آلت جرح جائفه و مقدار میزان نفوذ آلت جارحه در محل جائفه عناصری هستند که تبیین دقیق آنها موجب کشف ماهیت جائفه است. قانونگذار طی مواد ۷۱۱ و ۷۱۲ ق.م.ا به جراحت جائفه پرداخته است. لکن مواد مذکور سرمنشاء ابهامات فراوانی درباره جائفه هستند. محل ایجاد جراحت جائفه در ماده ۷۱۱ منحصر به شکم، سینه، پشت و پهلو شده است، در حالی که حلق و گلو در ماده ۷۱۲ بدون هیچ ملاک خاصی به محل ایجاد جراحت جائفه اضافه میشود. آلت جرح جائفه در ماده ۷۱۱ با هر نوع وسیلهای قابل تحقق است، در حالی که در ماده ۷۱۲ جائفه تنها زمانی قابل تحقق است که نیزه یا گلوله یا چیزی شبیه آنها موجد ایجاد جائفه باشد. میزان نفوذ آلت جارحه در جراحت جائفه به‌طور کلی از دید مقنن مغفول مانده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی ماهیت جائفه در گستره فقه و حقوق کیفری، براساس روش توصیفی- تحلیلی انجام شد. نتیجه‌گیری: محل ایجاد جراحت جائفه منحصر به حفره شکمی، حفره لگنی و قفسه سینه است. آلت جرح جائفه متصف به ویژگیهای خاصی است. میزان معتبر نفوذ آلت جارحه در محل جائفه صرفاً ورود آلت جرح به محل جائفه است.
