1- مرکز اورژانس اجتماعی (123)، سازمان بهزیستی، تبریز، ایران ، k.babaei66@gmail.com 2- سازمان بهزیستی، تبریز، ایران 3- مرکز اورژانس اجتماعی (123)، سازمان بهزیستی، تبریز، ایران
چکیده: (3357 مشاهده)
اهداف: مواجهه با ترومای دوران کودکی می‌تواند آثار روان‌شناختی و عصب‌شناختی قابل توجهی بر فرد داشته باشد و زمینه بروز بسیاری از اختلال‌های روان‌شناختی را فراهم سازد. افراد به‌هنگام مواجهه با مشکلی با تداعی خاطرات دوران کودکی، راهبردهای مقابله‌ای ناموثری همچون خودکشی را انتخاب می‌کنند که پیامدهای ناگوار زیادی بر جای می‌گذارد. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی افکار و رفتارهای خودکشی در بین زنان قربانی همسرآزاری با تاکید بر نقش مواجهه با ترومای دوران کودکی انجام شد. مواد و روش‌ها: در این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی، تعداد ۱۰۰ زن از بین مراجعه‌کنندگان به اورژانس اجتماعی با مشکل همسرآزاری در سال ۹۹-۱۳۹۸ در شهرستان آذرشهر به‌صورت نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. از پرسش‌نامه‌های ترومای دوران کودکی (CTQ)، مقیاس تجدیدنظرشده خودکشی (SBQ-R)، گرایش به خودکشی بک(BSSI) و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس DASS-۲۱ به‌عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. دادهها پس از استخراج توسط نرم‌افزار SPSS ۲۲ و با استفاده از آزمون‌های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: بین رفتارهای خودکشی با مولفه‌های ترومای دوران کودکی شامل سوءاستفاده هیجانی، جنسی، جسمی و غفلت هیجانی همبستگی مثبت و معنی‌داری وجود داشت (۰/۰۱p<). همچنین متغیرهای سوءاستفاده جسمانی، سوءاستفاده هیجانی، غفلت یا نادیده‌گرفتن هیجانی و سوءاستفاده جنسی ۳۸% واریانس متغیر رفتارهای خودکشی را تبیین کردند. نتیجه‌گیری: زنانی که در دوران کودکی تروما را تجربه کرده‌اند به احتمال بیشتری به‌هنگام مواجهه با مشکلات زندگی خصوصاً همسرآزاری رفتارهای خودکشی را انتخاب می‌کنند و مستعد افسردگی، اضطراب و استرس هستند.
