1- گروه روان‌شناسی، دانشکده روان‌شناسی، واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی، سمنان، ایران. ، moradikhadijeh@gmail.com 2- گروه روان‌شناسی، دانشکده روان‌شناسی، واحدکاشان، دانشگاه آزاد اسلامی، کاشان، ایران.
چکیده: (2244 مشاهده)
مقدمه:پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب‌آوری در کودکان بی‌سرپرست دوره ابتدایی تحت پوشش بهزیستی شهر کاشان انجام شد. مواد و روش ها:این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی بوده و از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. 30 کودک بی‌سرپرست به روش نمونه‌گیری در دسترس و بر اساس معیارهای ورود و خروج از مرکز شبانه‌روزی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. مقیاس تاب‌آوری کونور دیودسون توسط شرکت‌کنندگان در مرحله پیش آزمون - پس آزمون تکمیل گردید. سپس شرکت‌کنندگان گروه آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد شرکت کردند. برای تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج: میانگین نمره تاب‌آوری قبل از مداخله در گروه کنترل 59/78 بود که پس از مداخله به 64/72 و در مرحله پیگیری به 36/44 رسید. نتایج در گروه آزمایش به ترتیب 65/47، 15/93 و 92/87 گزارش شد که نشانه افزایش معنادار نمره تاب‌آوری در گروه آزمایش بود. درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش در شرکت‌کنندگان گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل تأثیر بیشتری بر تاب‌آوری داشت. بر اساس نتایج تحلیل کوواریانس، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث افزایش تاب‌آوری شد. نتیجه گیری: با توجه به تأثیر روش درمانی مبتنی بر تعهد و پذیرش بر افزایش تاب‌آوری کودکان بی‌سرپرست تحت پوشش بهزیستی، اهمیت استفاده از این روش درمانی نسبت به سایر روش‌های درمانی جهت افزایش تاب‌آوری و توانمندی مقابله در برابر مشکلات توصیه می‌شود.
