1- مرکز تحقیقات پزشکی قانونی، سازمان پزشکی قانونی کشور، تهران، ایران ، tabeshazar@yahoo.com 2- مرکز تحقیقات پزشکی قانونی، سازمان پزشکی قانونی کشور، تهران، ایران
چکیده: (2431 مشاهده)
مقدمه: شواهد تجربی در بسیاری از کشورها نشان میدهد که عوامل متعددی منجر به تصمیم افراد برای اقدام به خودکشی میشود. این پژوهش با هدف تعیین عوامل اجتماعی و اقتصادی مؤثر بر نرخ خودکشی در ۳۱ استان کشور در فاصله زمانی سالهای ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۸ انجام شد. روش بررسی: در پژوهش حاضر اثر ۱۶ متغیر توضیحی اجتماعی و اقتصادی بر نرخ خودکشی با بهکارگیری روش میانگینگیری مدل بیزین (BMA) به صورت تحلیلی-توصیفی و با بهرهگیری از نرم افزار آماری R مورد بررسی قرار گرفت. کلیه آمار و اطلاعات مورد نیاز از منابع کتابخانه ای و سالنامه های آماری مرکز آمار ایران، سازمان ثبت احوال و سازمان پزشکی قانونی کشور جمع آوری شده است. یافتهها: در این مطالعه مشخص شد در ایران در فاصله زمانی موردمطالعه، نرخ باروری با احتمال حضور ۹۹۷/۰ با ضریب ۹۷۲/۴ دارای تأثیری بسیار قوی بر نرخ خودکشی است. همچنین متغیر نرخ سقط جنین با احتمال حضور ۹۳۵/۰ با ضریب ۲۰۱/۰ دومین متغیر نیرومند مؤثر بر نرخ خودکشی است. از بین ۴ متغیر مستقل اقتصادی نیز تنها نرخ بیکاری با احتمال حضور ۷۱۹/۰ و با ضریب ۳۹۳/۰ به عنوان سومین متغیر مؤثر بر نرخ خودکشی شناخته شده است. متغیر نرخ بیسوادی نیز با احتمال حضور ۷۵۸/۰ نیز دارای اثر نسبتاً قابل قبولی بر نرخ خودکشی است. در مقابل، سایر متغیرهای اجتماعی و اقتصادی تأثیر چندان زیادی بر نرخ خودکشی در ایران ندارند. نتیجهگیری: براساس نتایج این پژوهش، نرخ باروری، نرخ سقط جنین، نرخ بیکاری و نرخ بیسوادی ۴ عامل اصلی تأثیرگذار بر نرخ خودکشی در ایران هستند.