1- گروه پزشکی قانونی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران 2- بیمارستان بهارلو، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران 3- مرکز تحقیقات خواب، بیمارستان بهارلو، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران 4- مرکز تحقیقات سازمان پزشکی قانونی، سازمان پزشکی قانونی، تهران، ایران 5- گروه پزشکی قانونی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران ، mhsadeghian@sina.tums.ac.ir
چکیده: (3389 مشاهده)
مقدمه: محیط دانشگاه با گسترش مشکلات یا فشارهای روانی، ممکن است در بالارفتن ناامیدی در میان دانشجویان نقش داشته باشد. در مطالعه حاضر سعی شده میزان امید به زندگی و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان مقاطع مختلف رشته پزشکی ارزیابی شود. روش بررسی: این مطالعه از نوع مقطعی توصیفی ـ تحلیلی بر روی دانشجویان رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۹ انجام شده است. ناامیدی و وضعیت سلامت عمومی دانشجویان با استفاده از پرسشنامه‌های ناامیدی بک و پرسشنامه سلامت عمومی جمع‌آوری شد. یافته‌ها: به صورت کلی ۶۳۴ نفر دانشجو با میانگین سنی ۵۰/۲۲ سال وارد مطالعه شدند. از کل افراد شرکت‌کننده در مطالعه ۲۷۰ نفر مرد بوده‌اند. تقریباً ۳/۴۰ درصد، ۴/۲۵ درصد و ۶/۴ درصد از دانشجویان به ترتیب میزانی از ناامیدی خفیف، متوسط و شدید داشتند. علاقه‌مندی به رشته، مصرف سیگار، رضایت از زندگی، سلامت عمومی و افکار خودکشی با ناامیدی در دانشجویان ارتباط معناداری نشان داد. نتیجه‌گیری: نتیجه مطالعه حاضر، حاکی از شیوع نسبتاً بالای ناامیدی در دانشجویان رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران است. باتوجه به اینکه این دانشجویان معمولاً از رتبه‌های برتر کنکور سراسری در سطح کشور هستند و از طرفی نیز در آینده عهده‌دار تأمین، حفظ و ارتقا سطح سلامت جامعه خواهند بود، توجه بیش از پیش مسئولان و محققان به سلامت روحی این افراد لازم است تا علل زمینه ای این مشکلات بررسی شده و اقدامات مناسب برای رفع آن انجام شود.
Akhlaghi M, Etesam F, Heidarinejad M H, Akbarpour S, Goudarzi F, Sadeghian M H. Evaluation the Hopelessness of Medical Students and Related Factors. Iran J Forensic Med 2021; 27 (2) :127-134 URL: http://sjfm.ir/article-1-1250-fa.html
اخلاقی میترا، اعتصام فرناز، حیدرینژاد محمدحسن، اکبرپور سمانه، گودرزی فروغ، صادقیان محمدحسین. بررسی ناامیدی در دانشجویان پزشکی و عوامل مرتبط با آن. مجله پزشکی قانونی ایران. 1400; 27 (2) :127-134
