1- مرکز تحقیقات پزشکی قانونی، سازمان پزشکی قانونی کشور، تهران، ایران ، alikarimzadeh@outlook.com 2- مرکز تحقیقات پزشکی قانونی، سازمان پزشکی قانونی کشور، تهران، ایران 3- گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران
چکیده: (453 مشاهده)
مقدمه: پژوهشهای اخیر نشان داده است که اختلالات روانی در مرتکبین قتل، بهطور قابل توجهی بیشتر از جمعیت عمومی است. با توجه به مشاهده اختلالات روانی در مرتکبین قتل، هدف این مطالعه تعیین فراوانی اختلالات عمده روانی در بین مرتکبین دارای قوه تمییز و و مرتکبین قتل فاقد قوه تمییز است. روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی و مقطعی است. تمام زندانیان قتل عمد ارجاعی به پزشکی قانونی استان اصفهان در سالهای ۱۳۹۱ تا ۱۴۰۱ بررسی شدند. پرونده کیفری و بالینی و نتیجه معاینات روانشناسی و روانپزشکی این افراد بررسی و چک لیست لازم تکمیل شد.دادههایجمعآوری شده توسط نرمافزار SPSS با استفاده از آزمون آمار کای دو در سطح معناداری ۰.۰۵ مورد تحلیل قرار گرفت. یافتهها: ۸۳ پرونده بررسی شد که ۶۱.۴۵ درصد در هنگام ارتکاب قتل قوه تمییز داشته و ۳۸.۵۵ درصد آنها در هنگام ارتکاب قتل دچار اختلال روانی شدید بوده در حدی که قوه تمییز نداشتند. فراوانی اختلال روانی عمده ۷۳.۴۹ درصد بود. شایعترین اختلال روانی در مرتکبین قتل شامل اختلال دوقطبی، اختلال هذیانی و اختلال اسکیزوفرنی و سایکوز بود. بین اختلال روانی فاقد قوه تمییز در زمان ارتکاب قتل و داشتن یا نداشتن مسئولیت کیفری در مورد قتل ارتکابی رابطه معنیدار وجود داشت (۰.۰۵>P). نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد در مرتکبین دارای قوه تمییز اختلالات روانی جدی وجود دارد و اگرچه تشابهاتی میان برخی از اختلالات روانی و مفهوم جنون در دانش حقوق وجود دارد، اما بهطور مطلق هیچ یک از اختلالات روانی منطبق بر مفهوم جنون نیست. بنابراین لازم است در مورد مسئولیت کیفری قاتلین بر مبنای نظر روانشناس و روانپزشک تصمیمات مقتضی اتخاذ گردد.
Karimzadeh A, Keshavarzi Moghadam B, Keshavarzi Moghadam S. Determining the Frequency of Mental Disorders Among the Perpetrators of Murder Introduced to Forensic Medicine in Isfahan, Iran From 2012 to 2022. Iran J Forensic Med 2025; 30 (4) :240-248 URL: http://sjfm.ir/article-1-1524-fa.html
کریمزاده علی، کشاورزیمقدم بهجت، کشاورزیمقدم ساره. تعیین فراوانی اختلالات روانی در بین مرتکبین قتل معرفی شده به پزشکی قانونی اصفهان از سال 1391 تا 1401. مجله پزشکی قانونی ایران. 1403; 30 (4) :240-248