|
بررسی شیوع ترومبوآمبولی ریه در اجساد ارجاعی به مرکز پزشکی قانونی تهران با سابقه بستری منتهی به فوت در بیمارستان(نامه به سردبیر)
|
| حسن توفیقی زواره، بابک مصطفی زاده1، جابر قره داغی، سپیده سالکی، اسماعیل فرزانه شیخ احمد |
| 1- ، b_md@ yahoo.com_mstz |
|
|
چکیده: (16081 مشاهده) |
| ترومبوآمبولی ریه یکی از علل اصلی مرگ ناگهانی در سیستم
تنفسی و علت شایع مرگ در بیماران بستری است که با علایم و نشانه
های مختلف و غیراختصاصی تظاهر پیدا می کند. از این رو تشخیص
آن در بالین مهم و مشکل میب اشد. کمتر از نیمی از مواردی که پزشک
معالج به ترومبوآمبولی ریه مشکوک بوده است در اتوپسی تأیید می-
شود ( 1). برای تشکیل ترومبوز فاکتور اصلی، کاهش سرعت جریان
خون در افراد با بستری طولانی مدت است ( 2).
این مطالعه روی 200 مورد جسد ارجاعی با سابقه بستری بیش
از 48 ساعت در بیمارستان، بدون درنظرگرفتن علت بستری و به روش
مقطعی انجام گرفت.
پس از کالبدگشایی و بررسی ماکروسکوپی و میکروسکوپی، شیوع
ترومبوآمبولی ریه 5/ 13 ٪ تعیین گردید. در مطالعات مشابه شیوع
آن 3/ 8٪، 6/ 14 ٪ ، 9٪ و 6/ 10 ٪ موارد تعیین شده است ( 6 - 3).
با مقایسه توزیع فراوانی در گروه های مختلف سنی که
ترومبوآمبولی ریه داشتند، با افزایش سن، شیوع ترومبوآمبولی ریه
افزایش نشان داد به طوریکه 63 ٪ موارد ترومبوآمبولی ریه در بالای 50
سال بود. در مطالعه مشابهی در 85 ٪ موارد، ترومبوآمبولی ریه بالای
سن 50 گزارش شده است ( 3).
از 27 مورد ( 5/ 13 ٪) ترومبوآمبولی مثبت ریه، 16 مورد ( 8٪) در
جنس مذکر و 11 مورد ( 5/ 5٪) در جنس مؤنث بود. با توجه به آزمون
آماری فیشر ( 3/ P=0 ) از نظر وجود ترومبوآمبولی ریه تفاوت معنی
داری بین دو جنس وجود ندارد که در مطالعه مشابه دیگر نیز هیچ
تفاوتی در مورد ارتباط جنس با این بیماری یافت نشده است ( 8).
از 27 مورد ( 5/ 13 ٪) ترومبوآمبولی مثبت ریه، 21 مورد ( 5/ 10 ٪)
بیش از 10 روز در بیمارستان بستری بودند که با افزایش طول مدت
بستری شیوع ترومبوآمبولی ریه افزایش نشان داد. براساس آزمون
پیرسون ( 001 / P<0 ) داده ها معنی دار است به طوریکه میانگین طول
مدت بستری در گروهی که ترومبوآمبولی ریه داشتند بیشتر از گروهی
بود که ترومبوآمبولی ریه نداشتند ( 001 / .(P <0
از 27 مورد ( 5/ 13 ٪) ترومبوآمبولی مثبت ریه، 14 مورد ( 7٪) به
علت تروما و 13 مورد ( 5/ 6٪) به علل غیرتروما بستری شده بودند. از
27 مورد ترومبوآمبولی مثبت ریه در 12 مورد یعنی 44 / 44 ٪ موارد،
علت فوت ترومبوآمبولی ریه تعیین گردید. در مطالعات مشابه در
٪37/5 موارد ترومبوآمبولی ریه کشنده بود ( 3).
در بررسی آسیب شناسی نمونه بیشترین یافته انفارکتوس ریه و
ادم خونریزی دهنده بود. در 34 مورد در بررسی ماکروسکوپی شک
به ترومبوآمبولی ریه ایجاد شده که در 20 مورد آنها ترومبوآمبولی
ریه در بررسی آسیب شناسی (میکروسکوپی) تأیید گردید و همچنین
در 7 مورد که در مطالعه ماکروسکوپی شک به ترومبوآمبولی ریه
وجود نداشت در بررسی آسیب شناسی (میکروسکوپی) ترومبوآمبولی
ریه گزارش شد. تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که تفاوت معنی
داری از نظر تشخیص ترومبوآمبولی ریه در بررسی ماکروسکوپی و
میکروسکوپی وجود دارد ( P<001 ). در مطالعه محل ترومبوآمبولی
ریه بیشترین محل، شاخه های انتهایی شریان ریوی بود.
در این مطالعه تشخیص ترومبوآمبولی ریه در بالین بیمار و
قبل از فوت در 53 ٪ موارد صحیح بود. براساس آزمون آماری فیشر
P<0/001) ) از نظر احتمال تشخیص قبل از فوت و همچنین تشخیص
طی بررسی میکروسکوپی، تفاوت معنی داری حاصل شد در حالیکه در
مطالعه مشابه فقط در 34 ٪ آنها قبل از فوت تشخیص صحیح داده
شده بود ( 7).
با توجه به یافته های این مطالعه و در نظر داشتن ناتوانی و عوارض
حاصل از استقرار ترومبوآمبولی درعروق ریوی، اقدامات زیر جهت
کاهش دادن مرگ و میر و ناتوانی های حاصله پیشنهاد می گردد:
1 کاهش دادن طول مدت بستری بیماران بویژه وضعیت عدم
تحرک کامل
2 استفاده از اقدامات حمایتی دربیماران بستری مثل فیزیوتراپی
اندام ها
3 استفاده از عوامل ضد انعقاد در بیماران بستری طولانی مدت
و بیمارانی که عوامل خطر تشکیل ترومبوز دارند.
4 شروع سریع درمان در بیماران با احتمال تشخیص ترومبوآمبولی
ریه در راستای کاهش دادن ناتوانی های حاصله و تحمیل هزینه های
اضافی بر بیمار و جامعه |
|
| |
|
|
|
نوع مقاله: نامه به سردبير |
موضوع مقاله:
پزشکی قانونی
دریافت: 1387/6/25 | پذیرش: 1397/1/9 | انتشار الکترونیک: 1397/1/9
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
