مقدمه: مسمومیت یکی از شایع­ترین اورژانس های پزشکی است. در مراکز درمانی، اقدامات درمانی لازم جهت این بیماران به فراخور امکانات و سطح آگاهی پزشکان انجام می­شود. اینجاست که موضوع اعزام بیماران مسموم به مرکزی که دارای پزشکان متخصص و با تجربه در زمینه مسمومیتها و همچنین امکانات کافی باشد پیش می­آید. مطالعه حاضر برآن است تا وضعیت اعزام این بیماران را ارزیابی نماید. روش اجرا: این مطالعه، یک مطالعه توصیفی گذشته­نگر و جامعه مورد مطالعه آن بیماران مسموم اعزام شده در طی سال از مراکز درمانی سطح استان اصفهان به اورژانس مسمومین بوده است. روش نمونه گیری بصورت سرشماری بوده و محقق پرسشنامه را براساس پرونده بیمار ارجاعی تکمیل نموده است. نتایج: حجم نمونه ۳۶۳ مورد در طی یک سال بود. ۵۳% (۱۵ نفر از۳۲ نفر) بیماران نیازمند به انتوباسیون انتوبه نشده بودند. ۲۷% (۹۸نفر) بیماران اعزامی همودینامیک ناپایدار داشته­اند که جهت پایدار کردن 68% (۲۵ نفر) آنها اقدام انجام شده و این اقدام تنها برای ۵۹% (۱۴ نفر) آنها مؤثر بوده است. ۱۳% (۴۷ نفر) کل بیماران اعزامی در مرکز اعزام کننده در کما بوده­اند و در ۲۴% (۱۱ نفر) بیماران کوکتل درست تجویز شده بود. سم­زدایی با شستشوی معده در ۸۷% بیماران نیازمند (۲۶۷ نفر از ۳۰۶ نفر) به آن انجام شده که در ۶۲% (۱۶۵ نفر) مؤثر بوده است. تنها برای ۸% بیماران نیازمند به شارکول ( ۱۵نفر از ۱۹۶ نفر) این ماده تجویز شده است. در بخش مسمومین برای 63% (۲۲۹ نفر) بیماران اعزامی اقدام تخصصی درمان مسمومیت­ها انجام شده است. 95% پزشکان اعزام کننده پزشک عمومی بوده­اند که آموزش دوره مسمومیت­ها را ندیده بودند. شایع­ترین علت اعزام (36% موارد) نبودن تجهیزات درمانی بود. نتیجه­گیری: به منظور کاهش مشکلات اعزام بیماران مسموم باید بیشترین توجه بر افزایش آگاهی پزشکان در دوره طب عمومی با گذراندن بخش مسمومیت­ها و تاکید بر حضور فارغ التحصیلان در برنامه های آموزشی مسمومیت­ها انجام شود. لازم است بر مجهز بودن مراکز درمانی به وسایل و داروهای لازم مانند کوکتل کوما و شارکول نظارت کافی شود