مقدمه: سالمندان از جمله گروه‌های آسیب‌پذیر در جامعه می‌باشند و سوءرفتار نسبت به آن‌ها توسط مراقبین یکی از اشکال خشونت می‌باشد که به عنوان یک مشکل بهداشت عمومی در سراسر جهان شناخته شده است. هدف از این پژوهش بررسی اشکال سوءرفتار نسبت به سالمندان در طول بستری آن‌ها در بیمارستان بود.

روش‌ها: مطالعه‌ی حاضر یک مطالعه‌ی مقطعی بود که به شکل نمونه‌‌گیری غیر تصادفی از نوع آسان بر روی 200 سالمند بالاتر از 65 سال که در سال 1391 در بیمارستان میبد بستری شده بودند، صورت گرفت. برای جمع‌آوری اطلاعات از مصاحبه‌ی ساختارمند و یک پرسشنامه‌ی محقق ‌ساخته تحت عنوان بررسی سوءرفتار با سالمند بستری استفاده شد.

یافته‌ها: بیشترین نمونه‌ی پژوهش را زنان (52%) و گروه سنی 70-65 سال (65%) تشکیل می‌دادند. شیوع سوءرفتارهای جسمی 18_/11%، روانی 68_/9%، مالی 08_/5%، غفلت 17_/21%، خودغفلتی 14_/21%، بود. تفاوت بین زنان و مردان در حیطه‌ی سوءرفتارهای جسمی (0.02 = P)، روانی و خودغفلتی (0.01 = P) و همین طور در حیطه‌ی سوءرفتارهای جسمی (0.005 = P) و غفلت (0.02 = P)  بین گروه‌های سنی معنی‌داری بود.

نتیجه‌گیری: با وجود تأکید زیادی که در فرهنگ ما برای احترام به بیمار و سالمندان وجود دارد، سالمندان بستری در بیمارستان انواع مختلف سوءرفتار را تجربه می‌کنند. بنابراین شناخت دقیق سوءرفتار با سالمندان در بیمارستان می‌تواند آگاهی و حساسیت افراد، مدیران، کارکنان و سازمان‌های مرتبط با این پدیده را افزایش دهد تا برای پیشگیری و طراحی سیستم شناسایی سالمندان در معرض خطر اقدامات مؤثری انجام دهند.