زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی توانمند سازی روانی ـ اجتماعی مبتنی برتئوری انتخاب بر کاهش افسردگی و پرخاشگری زنان دارای همسران زندانی بوده است.

روش بررسی : این پژوهش از نوع مداخله ای شبه آزمایشی است که با طرح پیش آزمون – پس آزمون همراه با گروه کنترل صورت گرفته است. جامعه آماری شامل زنان دارای همسران زندانی مبتلا به افسردگی بود که به پایگاه سلامت اجتماعی آستان مهر مشهد مراجعه کرده بودند. تعداد 20 نفر از آنان با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای گردآوری داده‌های مورد نیاز از پرسش­نامه‌های افسردگی بک و پرخاشگری باس و پری استفاده شد. پس از آن توانمندسازی مبتنی بر نظریه انتخاب در 8 جلسه یک ساعت و نیم، هفته­ای یک جلسه برای گروه آزمایش به اجرا درآمد و برای گروه کنترل هیچ مداخله­ای  اجرا نشد. پس از پایان این مدت برای مقایسه اثر این مداخله از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد و نتایج آن مقایسه گردید.

یافته­ ها: یافته­ها نشان دادند که آموزش­های ارائه شده بر کاهش میزان افسردگی اثربخشی معناداری داشته­اند (05/0>P، 1/16= _(17و2)F). هم چنین نتایج آزمون تی مستقل برای پرخاشگری کلی در دو گروه معنادار بود (05/0>P، 87/2- =₍₁₈₎T). به علاوه نتایج نشان دادند که درمان تاثیر معناداری در کاهش پرخاشگری فیزیکی افراد داشته است (05/0>P، 532/2- =₍₁₈₎T).

نتیجه گیری:  نتایج پژوهش نشان دادکه توانمندسازی روانی – اجتماعی مبتنی برتئوری انتخاب توانسته است میزان افسردگی، پرخاشگری کلی و پرخاشگری فیزیکی گروه آزمایش را در مقایسه با گروه کنترل کاهش دهد.