1- کارشناسی ارشد، گروه مهندسی صنایع، دانشکده فنی مهندسی و علوم پایه، دانشگاه کوثر بجنورد، بجنورد، ایران ، sakinebeigi@yahoo.com 2- دکترای تخصصی، سازمان پزشکی قانونی خراسان شمالی، بجنورد، ایران 3- کارشناس ارشد، سازمان پزشکی قانونی خراسان شمالی، بجنورد، ایران
چکیده: (4482 مشاهده)
اهداف: پدیده نزاع در استان خراسانشمالی که دارای بافت جمعیتی چندقومیتی است، بهعنوان پدیدهای مسالهساز ظاهر شده است. هدف این تحقیق، بررسی اپیدمیولوژیک و دموگرافیک موارد نزاع ارجاعی به ادارات پزشکی قانونی استان خراسانشمالی بود. ابزار و روشها: در این تحقیق توصیفی پیمایشی، تمام افراد ارجاعشده از دادگاههای کیفری و کلانتری به ادارات پزشکی قانونی شهرستانهای استان خراسانشمالی در بازه زمانی چهارماهه (خرداد تا شهریور سال ۱۳۹۵) به تعداد ۲۲۵۸ نفر مورد بررسی قرار گرفتند. در این راستا، پرسشنامهای طراحی و در اختیار افراد ارجاعی گذاشته شد. اطلاعات با نرمافزار SPSS۱۹ و آزمون کایدو مورد تحلیل قرار گرفت. یافتهها: ۸۹/۷۷% نزاعها مربوط به افراد با درآمد پایینتر از یکمیلیون تومان در ماه بود. ۳۸/۰۹% نزاعها در منزل و ۴۱/۶۷% آنها بین افراد با نسبت خویشاوندی رخ داده بود. ۸۳/۰۰% افراد مدرک دیپلم و پایینتر از آن داشتند. فراوانترین سلاح بهکاررفته چاقو (۴۸/۱۶%) بود. فراوانی نزاع در روزهای ماه رمضان کمتر از سایر روزها بود. نتیجهگیری: در استان خراسانشمالی، بیشتر نزاعها مربوط به افراد با سطح درآمد و تحصیلات پایین و بهعلت مسایل خانوادگی است. نزاع در ایام ماه مبارک رمضان کمتر از سایر روزها و در ماههای سرد سال کمتر از سایر ماهها است. الگوی استفاده از آلات ازپیشتعیینشده در نزاعها بسیار جدی و هشداردهنده است. نتایج بهدستآمده در خصوص فراوانی محل نزاع، وجود نسبت خویشاوندی بین ضارب و مضروب، علت نزاع و وضعیت تاهل افراد مضروب میتواند نشاندهنده این مساله مهم باشد که کانون خانواده در این استان مورد تهدید خشونتهای افراد قرار دارد.
Beigi S, Salahshour B, Mehrtash M. Epidemiological and Demographic Status of Conflicts in the Forensic Offices of North Khorasan Province. Iran J Forensic Med 2018; 24 (3) :185-192 URL: http://sjfm.ir/article-1-942-fa.html
بیگی سکینه، سلحشور بابک، مهرتاش مرضیه. وضعیت اپیدمیولوژیک و دموگرافیک موارد نزاع ارجاعی به ادارههای پزشکی قانونی استان خراسانشمالی. مجله پزشکی قانونی ایران. 1397; 24 (3) :185-192