1- مرکز تحقیقات پزشکی قانونی، سازمان پزشکی قانونی کشور، تهران، ایران 2- مرکز تحقیقات مراقبتهای پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران ، khadijehazimi88@gmail.com 3- گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران 4- گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه یزد، یزد، ایران
چکیده: (2808 مشاهده)
اهداف: با توجه به اهمیت کودکآزاری و پیامدهای جسمی و روانی آن، این مطالعه با هدف بررسی موارد کودکآزاری ارجاعی به مراکز پزشکی قانونی استان مازندران و بررسی چالشهای ثبت موارد کودکآزاری در پروندههای پزشکی قانونی انجام شد. ابزار و روشها:این مطالعه توصیفی- مقطعی گذشتهنگر روی تمامی موارد ارجاعی کودکآزاری سالهای ۱۳۹۴ و ۱۳۹۵ به مراکز پزشکی قانونی استان مازندران (۸۴ مورد) انجام شد. برای جمعآوری دادهها از فرم پژوهشگرساخته شامل سن و جنسیت، مرکز ارجاعدهنده، همراه، ضارب، تاریخ نزاع، نوع جراحت، زمان حدوث، عامل حدوث و عضو آسیبدیده با ضریب پایایی ۹۸% استفاده شد. یافتهها: میانگین سن کودکان حدود ۸ سال و تعداد دختران و پسران تقریباً برابر بود. اغلب جراحات طی ۲ تا ۵ روز گذشته و در اثر اصابت جسم سخت ایجاد شده بود. بیشترین آسیب ایجادشده به ترتیب انواع کبودیها، انواع خراشیدگیها و سوختگی بود. بیشترین اعضای درگیر به ترتیب اندام فوقانی، صورت، اندام تحتانی، تنه، و سر و گردن بود. بیشترین کبودیها و تورم در صورت و سر و گردن، بیشترین تعداد خراشیدگی و سوختگی در اندام فوقانی و بیشترین موارد احساس تالم از ناحیه تنه بود. نتیجهگیری: آسیبهای جسمی مشاهدهشده تا حدود زیادی با الگوهای ثابتشده آسیب کودکآزاری همخوانی دارد. با توجه به نقص ثبت اطلاعات، ضرورت تنظیم و بهکارگیری فرمهای استاندارد با استفاده از پروتکلهای جهانی به چشم میخورد.
Abbasi A, Azimi K, Poorbakhtiar M, Azimi R. Pattern of Physical Injuries in Child Abuse Cases Referred to the Forensic Centers of Mazandaran Province in 2015 and 2016. Iran J Forensic Med 2020; 25 (4) :45-51 URL: http://sjfm.ir/article-1-1112-fa.html
عباسی علی، عظیمی خدیجه، پوربختیار مریم، عظیمی رحمان. الگوی آسیبهای جسمی در موارد کودکآزاری ارجاعی به مراکز پزشکی قانونی استان مازندران در سالهای 1394 و 1395. مجله پزشکی قانونی ایران. 1398; 25 (4) :45-51