1- مرکز تحقیقات کاربرد لیزر در پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران 2- مرکز تحقیقات پزشکی قانونی، سازمان پزشکی قانونی کشور، تهران، ایران 3- اداره کمیسیون‌های پزشکی قانونی استان تهران، تهران، ایران 4- مرکز تحقیقات کاربرد لیزر در پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران ، morazzaghi@gmail.com
چکیده: (1599 مشاهده)
مقدمه: قصور پزشکی یک مشکل اساسی در سیستم‌های بهداشتی و درمانی است. امروزه تکنولوژی لیزر عضو جدایی‌ناپذیر در پزشکی است. هدف از مطالعه حاضر شناسایی علل متداول و تصمیمات مربوط به شکایات قصور پزشکی مرتبط به کاربرد لیزر در پزشکی است. روش بررسی: فراوانی و ماهیت پرونده‌های قضایی آسیب‌های ناشی از کاربرد لیزر در درمان، ارجاع شده به اداره کمیسیون‌های پزشکی قانونی استان تهران در طی سال‌های ۱۳۹۵ تا ۱۳۹۹ مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: طی این سال‌ها ۳۱۴ پرونده در این خصوص به اداره کمیسیون پزشکی قانونی استان تهران ارجاع شد. وقوع دعاوی مربوط به کاربرد لیزر در درمان روند رو به رشدی را نشان می‌دهد. پزشکان عمومی و سپس چشم‌پزشکان، بیشترین مورد دعاوی را به خود اختصاص داده بودند. بیشترین علت شکایت از دید شاکیان فقدان مهارت کافی در درمان گزارش شده بود. از ۳۱۴ مورد دعاوی حقوقی مربوط به لیزر، ۲۰۳ مورد (۶/۴۶درصد) منجر به محکومیت پزشکان و تایید قصور پزشکی شد. نتیجه‌گیری: مهم‌ترین عامل در بروز شکایات، فقدان مهارت کافی و استفاده از اپراتورهای آموزش‌ندیده و نبود نظارت بر عملکرد افراد غیرمتخصص در زمینه لیزر در پزشکی است. با بررسی و تجزیه و تحلیل پرونده‌های حقوقی مرتبط با لیزر، می‌توان نقطه ضعف لیزر را در علوم پزشکی پیدا کرد و برای رفع این مشکلات اقدام کرد. در نتیجه می‌توان از آسیب‌های احتمالی جلوگیری کرد و ایمنی بیمار را بهبود بخشید.
Jahani Sherafat S, Razzaghi Z, Mahdavi S A, Forouzesh M, Jafarnejad L, Razzaghi M. Investigation of Complaints Related to the Use of Laser in Medicine, Referred to the Forensic Medicine Commission in Tehran Province, Iran. Iran J Forensic Med 2021; 27 (3) :174-181 URL: http://sjfm.ir/article-1-1271-fa.html
جهانی‌شرافت سمیه، رزاقی زهرا، مهدوی سیدامیرحسین، فروزش مهدی، جعفرنژاد لادن، رزاقی محمدرضا. بررسی شکایات ارجاعی مرتبط با کاربرد لیزر در پزشکی، به کمیسیون پزشکی قانونی استان تهران. مجله پزشکی قانونی ایران. 1400; 27 (3) :174-181
