1- گروه پزشکی اجتماعی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران 2- کمیسیون پزشکی قانونی استان اصفهان، اصفهان، ایران 3- دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران ، pardiskaviani916@gmail.com
چکیده: (443 مشاهده)
مقدمه:درهرکشوری پیشگیری و مدیریت آسیب‌های شغلی، منجر به ارتقاء سلامت شاغلین آن جامعه می‌گردد. شناخت آسیب‌های شغلی در راستای نیل به هدف فوق از اهمیت ویژه‌ای برخوردار می‌باشد. در همین راستا مطالعه حاضر با هدف تعیین آسیب‌های شغلی در مراجعه‌کنندگان به کمیسیون غرامت شغلی پزشکی قانونی اصفهان طی سال‌های ۱۳۹۵ تا ۱۴۰۰ انجام شد. روش بررسی: اینمطالعهاز نوع توصیفیتحلیلی و مقطعیبود که در سال ۱۴۰۰ برروی کلیه مراجعه‌کنندگان به پزشکی قانونی با شکایت غرامت شغلی انجام شد. حجم نمونه براساس تعداد مراجعات بیماران در طی ۵ سال گذشته برابربا ۱۲۰ نفربود که بصورت سرشماری وارد مطالعه شدند. داده‌ها توسط چک‌لیست جمع‌آوری شد و در نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۲ و درسطح معناداری کمتر از ۰۵/۰ مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها:۱۱۵ نفر (۸/۹۵ درصد) از مراجعه‌کنندگان مرد، ۴۸ نفر (۴۰ درصد) بین ۴۰ تا ۵۰ سال داشته، ۹۳ نفر (۵/۷۷ درصد) متأهل و ۵۸ نفر (۳/۴۸ درصد) دارای تحصیلات دیپلم بودند.بیشترین آسیب مربوط به آسیب‌های اسکلتی در ۶۶ نفر (۵۵ درصد) از مراجعه‌کنندگان بود. سابقه کار ۵۸ نفر (۳/۴۸ درصد) کمتر از ۱۰ سال، ۲۷ نفر (۵/۲۲ درصد) از صنایع فلزی و ۱۱۹ نفر (۲/۹۹ درصد) از مشاغل خدماتی بودند. وضعیت شغلی ۸۸ نفر (۳/۷۳ درصد) نیز قراردادی بود. بین سابقه کار و ارتباط شغلی با ارگان درگیر ارتباط معنادار وجود داشت (۰۵/۰>P). نتیجه‌گیری: باتوجه به اینکه بیشترین آسیب هامربوط به اختلالات اسکلتی- عضلانی است باید تدابیر لازم، سیاست های درست، آموزش های مناسب و وسایل حفاظتی مناسب جهت کاهش این آسیب ها فراهم گردد.
Safaeian A, Teimouri B, Kaviani Moghaddam P. Investigation of Occupational Injuries in Clients Referred to the Occupational Compensation Commission of Isfahan Forensic Medicine During the Years 2017 to 2022. Iran J Forensic Med 2022; 28 (3) :136-143 URL: http://sjfm.ir/article-1-1359-fa.html
صفاییان علیرضا، تیموری بهفر، کاویانی‌مقدم پردیس. بررسی آسیب‌های شغلی در مراجعه‌کنندگان به کمیسیون غرامت شغلی پزشکی قانونی اصفهان طی سال‌های ۱۳۹۵ تا ۱۴۰۰. مجله پزشکی قانونی ایران. 1401; 28 (3) :136-143
